Verkiezingskoorts (2)

verkiezingen ‘What is your opinion about the upcoming elections?’. Dit is één van de klassieke vragen van een Iraanse gesprekspartner die iet of wat het Engels machtig is. Wij hebben geen mening. En zelfs al hadden we die, dan hadden we er nog geen. De prudentia indachtig zijn we veranderd in hersenloze, kebab etende toeristen. ‘Iran kheyli zibah. Iran is heel mooi’, antwoorden we dus, om de vraag te overbluffen.
Over een kleine week gaan de Iraniërs naar de stembus.

Iran heeft een stemrecht, geen plicht. Er zijn vier kandidaten die de religieuze selectie overleefd hebben, waaronder de huidige president. Die zou, afgaande op onze gesprekspartners, niet meteen een Mr. Popular verkiezing winnen. Hoewel het ook kan zijn dat er een positieve correlatie is tussen Iraniërs die buitenlanders aanspreken en een bepaalde politieke overtuiging en in dat geval krijgen wij dus een eenzijdig beeld. Toen een overbehulpzame Tabrizenaar ons hielp om de tent op te zetten, klopte hij keihard op de ijzeren piketten. ‘Ahmadinejad’, mompelde hij en gaf de genadeslag. Of dit echt representatief is, weten we niet. Meestal is er tijd en talenkennis te kort om dieper op het onderwerp in te gaan. Zelf beginnen we, het advies van de Eenzame Planeet indachtig, sowieso nooit over politiek.

verkiezingen (2)In het straatbeeld zie je natuurlijk wél dat de verkiezingen leven. Er hangen affiches met portretten  van de kandidaten. Mousavi, met bril en witte baard, komen we het meest tegen. Onze fietsen zijn al eens 30 km meegereden in een pick-up wagen van zijn campagnekaravaan. Die reed om duistere redenen door de verlaten bergen, waar de campagnemedewerkers hier en daar een affiche op een rotswand plakten. Behalve koerdische herders, een occasionele picknicker en twee niet-stemgerechtigde Belgen passeerde er nochtans geen kat. We kregen ook al een DVD  met een verkiezingsspeech (Farsi only).

In Ardabil stond aan de ene kant van de straat, in de schaduw, een campagnestand van de huidige president. Aan de overkant, in de blakende zon, stond die van één van de uitdagers. Bij het schaduwrijke standje van het zittend staatshoofd kon je bovendien plastieken bekertjes met frisse limonade krijgen. Over dat soort dubieuze overtuigingsmanoeuvres hebben wij dus wel een mening.