Droomvilla
Ik schreef het al, villa’s bouwen is booming business in Bali. Sint-Martens-Latem is er niets bij. Helaas zijn de bewoners zelden Balinezen, foeterde ik ter zelfde gelegenheid ook nog. Mijn woorden zijn nog niet koud of we komen, in de groene rijstvelden rond Tegal Lalang, een Balinees tegen die ons uitnodigt om zijn pas gebouwde villa te bezoeken. Niet zomaar een villa, benadrukt hij nog, een ‘special villa’. De villa’s in Sint-Martens-Latem, gewoonlijk gebouwd met meer marmer dan smaak, zeggen ons niets maar in den vreemden zijn we nooit te beroerd om villa’s af te schuimen. Dus volgen we de trotse eigenaar en zijn zesjarige dochter -die op Miss Piggy lijkt- naar de villa, bovenaan een groene junglevallei.
Het huis is helemaal uit natuurlijke en gerecycleerde materialen opgetrokken. Bamboe voor de muren en het dak en gerecycleerd hout voor de vloeren. In de bamboe wanden zitten 3000 gerecycleerde pet-flessen gevuld met allerlei afval, bij wijze van isolatie. Geen spatje beton, geen staal, bezetsel of verf. De kant van de vallei loopt over in een houten buitenterras, dat enkel door plafondhoge ramen van de binnenruimte gescheiden is. Vanuit het dubbele bed kijk je dus recht de vallei in. En de rijstboeren kijken recht je bed in. Op een open duplexruimte staat een zithoek. De badkamer is buiten in open lucht: naar het toilet ga je onder de sterrenhemel en het sterrenfruit valt op je hoofd. We slaken bewonderende kreetjes.
‘You are a lucky man’, zeggen we. Waarop onze vriend toegeeft dat er ook nog een Australische ‘partner’ is, die de eigenlijke eigenaar van de villa is (zonder Indonesische ‘partner’ kan je als buitenlander geen grond verwerven) en het plan heeft om er nog vijf bij te zetten, een zwembad te graven en onder een hoge palmboom komt een jacuzzi. Voor de Australiër alleen is dat wat veel, dus zullen vijf special villas verhuurd worden, aan special guests. Voor 250 dollar per nacht ben je een special guest. We slaken opnieuw kreetjes. Verschrikt deze keer.
Ondertussen zucht onze man, want villa’s bouwen is geen kinderspel. Hij wacht al meer dan een jaar op de elektriciteit -die voor Bali uit Java komt- maar er is meer vraag dan aanbod dus voorlopig kan hij niet meer doen, dan bidden dat de elektriciteitsmaatschappij op een dag zal opduiken. Andere bron van zorgen was de bouwvergunning: die kost eigenlijk 11 miljoen rupiah (= 1100 dollar) maar om ze te verkrijgen voordat de Australiër van ouderdom het loodje zou leggen, was veel uithoudingsvermogen en nog 9 miljoen rupiah (= 900 dollar) aan smeergeld nodig… De Australiër hoeft er zijn slaap niet voor te laten, Miss Piggy eet onverstoord haar zakje kroepoek leeg en de fotograaf biedt behulpzaam aan zijn fles water leeg te drinken. Voor de isolatie van de volgende villa.
