Het is allemaal de schuld van de vreemdelingen

ForSale‘Het is allemaal de schuld van de buitenlanders’, zeg ik tegen mijn nieuwe vriendin Yasri. Zelf heeft de Balinese iets meer zin voor nuance maar ze knikt. Er is ook een strengere Indonesische wetgeving nodig, besluiten we. Alweer met het oog op de buitenlanders.

Yasri heeft me net verteld dat haar kinderen bij haar schoonmoeder in Oost Bali wonen en haar broers en zussen verspreid over het eiland. Dit gaat helemaal in tegen de Balinese traditie en er zijn logistieke mirakels nodig om iedereen op het juiste moment aan de religieuze ceremonieën te kunnen laten deelnemen. Normaal gezien trekt een gehuwd koppel bij de ouders van de man in waar, rond een centrale binnenhof, ook nog grootouders en wat nonkels en tantes leven. Dit familiaal wonen wordt in de praktijk echter moeilijk, eenvoudigweg omdat een familie geen stukje land meer kan kopen (of betalen) om op te wonen.
En dat is dus de schuld van de buitenlanders. Natuurlijk is het een droom om in een ruime, houten villa met bamboe terras en zicht op de rijst- of pindanootvelden te wonen. In de verte tjingelt altijd wel een gamelan, kikkers zingen en de zon schijnt bijna altijd. Warm water, elektriciteit en internet: no problem. En dit droomleven is betaalbaar! Tenminste, voor ons. Niet voor de Balinezen. De Zuid- en de Oostkust worden langzaam volgebouwd en grondprijzen stijgen tot ver boven het Balinese vermogen.

In de rijstvelden rond Ubud verrijst de ene villa na de andere. Yasri vertelt me een lokaal mopje: vroeger noemden de Balinezen Ubud ‘de stad van de duizend tempels’, nu is het ‘de stad van de duizend villa’s’ geworden. Ze zegt het met een glimlach. Maar het gevolg van al die buitenlandse gelukszoekers, is dat vissers in het droge binnenland moeten gaan wonen en rijstboeren naar de stadsagglomeratie verhuizen. Hoe absurd is dat?

Het is veel te eenvoudig om als kapitaalkrachtige buitenlander grond te verwerven op Bali. Families als die van Yasri en mijn vriend Wayan zijn er de dupe van. Ik kan wel wat maatregelen bedenken: een buitenlander kan geen grond kopen, hoogstens huren. Verhuur- en vastgoedmaatschappijen mogen niet in buitenlandse handen zijn. Quota op het aantal grote villa’s per provincie. Landbouwgrond mag niet alsbuitenlandersverkocht worden. Voor elke villa die gebouwd wordt, moet een som gelijk aan de waarde van de grond + de villa gestort worden in een regionaal huisvestingsfonds. Wanneer een stuk bouwgrond op de markt komt moeten mensen die daar sterke banden hebben (familie, werk,…) voorrang krijgen.
moet ik alleen nog verkozen worden als gouverneur van Bali. De stem van Yasri heb ik al. Helaas, volgens mijn eigen regels mag ik me hier niet vestigen. Daar moet ik nog iets op vinden,... bedenk ik op mijn bamboe terras, terwijl de kikkers zingen en in de verte een gamelan tjingelt.