That’s Borobudur for you
Ik ben geen vroege vogel. Als we dan toch moeten allitereren, kan je me eerder met een late luiaard vergelijken. Het aantal discussies ten huize PortraitsOfasia omtrent dit onderwerp is dan ook al lang niet meer te tellen, zelfs niet op de vingers van een dansende duizendpoot.
Keer op keer smeekt mijn wederhelft om vroeger te vertrekken, om die schroeiend hete Indonesische middagzon te vermijden. Keer op keer maak ik goede voornemens, die daarna verdrinken in een sloot van (over-)slaperigheid. Om een paar uur later mezelf voor de stomende kop te slaan, smeltend onder de brandende matahari.
Toch sta ik soms vroeg op. Voor de kunst, meneer. Zoals vanochtend. De wekker ging om vier uur. Ik stommelde - niet stil genoeg, volgens een getuige die anoniem wenst te blijven - de kamer uit om de zonsopgang op Borobudur, een van de belangrijkste boeddhistische tempels mee te maken.
Borobudur is overweldigend. Opgetrokken uit 2 miljoen steenblokken. Een religieuze jigsaw-puzzel-voor-gevorderden. Je kan er als fotograaf dagen in ronddwalen. Meer nog, ik ontmoette een uiterst sympathieke Indische architectuur-fotograaf die dat ook effectief deed. Hij droomde er al jaren van om naar Java te komen, om Borobudur te fotograferen en eindelijk was die droom in vervulling kunnen gaan. Hij werkte analoog en manual focus en hij aanhoorde mijn digitale strapatsen met een relativerende mix van oprechte interesse en beleefde afschuw. De analoge fotografie bracht hem tot rust, zei hij. Het feit dat hij geen instant-bevestiging of –ontkenning van zijn daden zag op een LCD-schermpje deerde hem niet, integendeel.
De meeste hedendaagse fotografen, mezelf incluis, zouden in het dichtsbijzijnde sanatorium moeten opgenomen worden indien ons LCD scherm of onze autofocus het lieten afweten.
Indiërs, meneer. We kunnen er nog veel van leren. Hoog tijd om er naar toe te gaan. Maar vandaag nog niet, want vandaag was weer eens een dagje met veel te veel zon op Indonesische wegen. Om vier uur opgestaan, pas om tien uur vertrokken. That’s Borobodur for you.
