Sterallures
Het went. De aandacht, de cadeautjes, de traktaties, de enthousiaste reacties en attenties. Bussen worden stilgelegd. Arbeiders onderbreken hun arbeid. Scholen schorsen de lessen. Winkeliers delen hun stock uit. Voor ons. Welke heldendaden hebben we verricht voor de mensheid (of tenminste de Turken) om dat te verdienen? Niets. We hebben geen medicijn tegen MS gevonden. Geen oplossing voor de werkloosheid. Geen natuurlijk afslankingsproduct dat echt werkt. Nagenoeg geen bijzondere merites. Alleen geluk en geld genoeg om negen maanden rond te fietsen naar waar onze zin en de plaatselijke aantrekkingskracht ons voeren. Toch worden we onthaald als VIPDB ‘s. Very Important Persons Despite the Bicycles. De viproes bezorgt ons af en toe sterallures. ‘Hoezo, de fietsen mogen niet in de hal van het hotel staan?’ ‘Hé, waarom zegt die herder geen dag?’ ‘De rekening voor de thee, wat moeten we daar mee?’. We love you’, zeggen de lieve mensen waar we de afgelopen 24u doorgebracht hebben. Dát blijft een feest om te horen. Iets als Kerstmis en het offerfeest op één dag. Zelfs voor fietsers met sterallures.
