Koken met Farida - nu werkt de link naar het recept!
Iran. The land of frienship and civilization, zegt de brochure. Inderdaad! We hebben hier al meer vrienden gemaakt op drie weken dan in België in dertig jaar en ze zijn stuk voor stuk erg geciviliseerd. Maar de innerlijke mens wil ook wat. Onze innerlijke mens kwam met grote culinaire verwachtingen en is de chelo kabab moe gegeten. Elk dorp en elke stad opnieuw halen we ons lijstje boven met hemelse Iraanse gerechten die we willen proeven en telkens weer is de enige optie in de lokale horecagelegenheden chelo kabab.
Voor de andere gerechten smijten de mensen hun hoofd naar achter, tuiten hun lippen en slaan hun ogen ten hemel. Dat is Iraanse lichaamstaal voor ‘is er niet'. Op lucky days kunnen we afwisselen met kip met rijst en besjes maar voor traditionele gerechten worden we naar huiskamers verwezen. Toen we twee dagen bij een lieve familie doorbrachten, stuurden die de zoon des huizes echter om take away... kabab.
Met onze tassen vol blikjes tonijn komen we toe in Sara'ein, het meest surrealistische stadje van Noord-West Iran: een mini Las Vegas aan de voet van de Sabalanberg. We weten niet wat we zien, wanneer we vanuit de velden met schapen en klaprozen het thermaal stadje met flikkerende neon-lichtreclames en kitscherige prefabhotels binnen fietsen. De eigenaar van ons bescheiden motel spreekt wat Duits en aanhoort onze dromen van albalu polo, fesenjun, mirza ghasemi,... Je wilt traditioneel eten? Dan moet je dat aan een vrouw vragen, zegt de man praktisch. In Iran is elke vrouw de facto een kokkin dus hij roept er de gaste uit kamer 2 bij. Of ze morgen voor ons wil koken? Geen probleem, knikt ze. Wij kiezen een schotel en betalen de ingrediënten, zij doet de rest. Bij wijze van commissie moeten extra porties voorzien worden voor de kokkin, haar echtgenoot en de eigenaar-koppelbaas van het motel. 
Deal! We kiezen voor fesenjun: kip in een saus van granaatappelpasta en walnoot. Een paar uur later staan wij walnoten te malen en de volgende morgen krijg ik van Farida een privé workshop Iraans koken, in het Farsi, in het minuscule motelkeukentje van haar kamer. De toegewijde kokkin maakt alle beloftes waar en fesenjun is ongetwijfeld de reden waarom de kippen geschapen zijn. Receptadepten met zin voor avontuur (en verbeelding om de lacunes aan te vullen), klik hier.
(De foto's zijn zoals u ziet niet van de hand van de fotograaf. In Iran is de keuken geen mannenterrein).
