Knppe mn 29j zkt vrw vr lfde & hshdn*

wani-3 ‘I am not so lucky’, zegt Wayan W. voor de tiende keer op een paar dagen. Wayan is straatarm, heeft alleen middageten als zijn broers iets vissen, heeft maar één paar teenslippers en zijn moeder overleed vorig jaar aan haar vijfde beroerte. Maar daar heeft hij het allemaal niet over. ‘I have no girlfriend’, zegt hij met zoveel tristesse in zijn stem dat je hem een rol zou geven in een Frans televisiedrama, ware het niet voor zijn koffie-met-melk huid en zijn visserslook.

 

Ooit had Wayan een Balinese aanstaande maar zijn karma wilde niet mee: ze verliet hem en brak zijn hart. Nu is het vinden van een Amerikaans, Japans of Europees meisje zijn levensdoel. Aan enthousiasme en inzet ontbreekt het hem niet en aan doorzettingsvermogen evenmin. Hij leert Engels met de overgave van een pas ingetreden non, draagt zijn zonnebril zoals Patrick Swayze, rochelt of spuwt niet en laat zijn haar half lang knippen ‘omdat Europese meisjes dat mooi vinden’.
En toch wil het niet lukken, constateert hij zelf, ondertussen zowat vergroeid met mijn terras. Noch met de langbenige Australische surfmeisjes, noch met de Japanse meditatiedeernes. Voor zijn vriend Dede, die op Bob Marley lijkt, vallen ze bij bosjes, maar… ‘I am not so lucky’.
Laat ons duidelijk wezen, Wayan heeft een gouden hart en een engelengeduld. Hij is onzelfzuchtig, attent, oprecht, behulpzaam, lief, aandoenlijk stoer en in tegenstelling tot zijn familieleden heeft hij geen luizen. Toch schat ik zijn kansen op een westers lief heel klein in. Er is namelijk geen common ground. Niets. Hij eet met zijn handen en neus, ging maar tot zijn negende naar school, herkent geen subtiliteit of ironie en heeft nog nooit van vrouwenemancipatie, microgolfovens of George Clooney gehoord. Dat probeer ik hem, eerst subtiel en wanneer dat weinig effect heeft heel direct, duidelijk te maken. Hij aanvaardt dat van mij, net zoals ik hem mag zeggen zijn komkommer op te eten en niet te veel te drinken als hij nog op de brommer naar huis moet rijden. Want mij bejegent hij met het respect van een zijn ibu, grootmoeder.
Maar zijn jacht op een Westers meisje staken? Nee, I want to be happy, zegt hij.

Daarom voor mijn vriend Wayan deze oproep aan alle single, jonge vrouwen die houden van een uitdaging en in het paradijs willen wonen met de liefste man van Bali (en zijn talrijke familieleden, kippen en twee varkentjes): contact via info@portraitsofasia.be.
Indonesische meisjes gelieve zich te onthouden.        

*hshdn = huishouden (koken, 3 x daags vegen met één hand op je rug, vis verkopen, visnetten herstellen, water halen in bidons die je op je hoofd transporteert, kinderen ontluizen, maïs zaaien, soep maken van bladeren en de huistempel onderhouden.) 

Helaas, geen foto’s van de fotograaf, wegens unavailable.