Just a perfect day
Als ik mijn nachtrust moet vergelijken met een huishoudtoestel zou het een vergiet zijn. De gaatjes bestaan uit blaffende honden, oproepen tot gebed, krakende slaapzakken en waanzinnige dromen. Maar vanaf de warme douche kan het niet meer stuk. We rijden het stadje Söğüt (670m)uit met een eindeloze afdaling op wegdek zo glad als het velletje op de pudding van Oma. Bijna 10 km moet ik niet één keer trappen. We vallen stil in het dorpje Caltı dat met één woord te beschrijven valt: pittoresk. In de schaduw van de moskee zitten mannen thee te drinken. De fotograaf krijgt al een theetje aangeboden, nog voor hij van zijn zadel is gestapt. De uitbater van het plaatselijk winkeltje zou zijn bron van dagelijks brood ter plekke dicht doen om ons de weg naar het volgend dorpje te tonen. Het is altijd rechtdoor en er zijn geen afslagen of zijstraten, dus ik verzeker hem dat het wel zal lukken en betaal het equivalent van 35 eurocent voor twee cakejes, een chocoladereep en een appel.
De fotograaf tovert portretten van de halve mannelijke bevolking van het dorp en veroorzaakt een kleine volkstoeloop. ‘Technolojie', mompelen de mannen en ze trakteren ons nog een theetje. In het volgende dorp, Inhisar, onder de grote boom op het centrale plein, herhaalt zich het enthousiaste welkom. De fotograaf eindigt met de plaatselijke Duitssprekende (elk dorp heeft één plaatselijke Duitssprekende) onder het standbeeld van Ataturk voor de foto van de dag. Ik krijg nescafé en thee op een stoeltje in het zonnetje met de heer en mevrouw Winkeltje. Ondanks een lunchinvitatie rijden we het dorp weer uit en pick-nicken midden in een decor van Milka reclame een paar kilometer verderop.
De hele weg is als zo'n viewmaster die ik vroeger als kind had. Het ene plaatje na het andere: de Zwitserse Alpen (compleet met edelweisjes), de Grand Canyon (met gekko's en brandende zon), een romantische stroom met groene oevers en bloesemende appelbomen... ze passeren allemaal de revue. Als de hellingen weer wat nadrukkelijker worden, halen we ons geheime wapen boven: de i-pod. Artificiële intelligentie bestaat! Bergop krijg ik de krachtige Soprano's song Woke up this morning en bergaf Le Sunlight des Tropiques van Gilbert Montagné. Vive le shuffle.
We eindigen na 64 kilometer in een bungalowtje rond thermale baden in een vallei. Morgen over een pas van 1200 m met hellingspercentages tot 22% maar if we drop dead, it was worth every pedalstroke.
