Het Marlboro Kanaal
De Rode Zee is niet rood. Ze is blauw en ze brengt ons naar het Suez Kanaal: historisch, mythisch en strategisch. Maar niets menselijks is het Suez Kanaal vreemd, zal blijken.
Rond 17 u komen we aan de toegang tot het kanaal, waar we voor anker gaan. Een bootje brengt een hygiëne-inspecteur aan boord en wat later krijgen we bezoek van de lokale agent, die afval komt ophalen. Als een schip niet genoeg afval kan voorleggen, riskeert het een boete. Afvalmanagement en improvisatie gaan namelijk ook op zee goed samen.
Zowel de inspecteur als de agent verwachten een paar sloffen sigaretten. Marlboro please.
De dozen staan al klaar.
Tegen 2u ’s nachts komt eindelijk een lokale loods toe. Hij kon niet vroeger komen, want Egypte speelde voetbal tegen Kameroen. Vanzelfsprekend.
De loodsen nemen het commando op de brug over, om ons in een konvooi met andere schepen door het 170 km lange kanaal te leiden. Elke loods stapt terug van boord met de beroepstrots het schip veilig verder geloodst te hebben, en een mooie voorraad Marlboro.
Mijn overgrootvader werkte als loods in de haven van Antwerpen. Ik kan niet anders dan me afvragen of de zondagse kerkschoentjes van mijn grootmoeder ook alternatieve financiering zouden hebben gehad.
Ondertussen installeren zich tijdelijk handelaars op het dek met zilveren kamelen, juwelendoosjes in de vorm van piramides, echt lederen handtassen (de aansteker wordt ertegen gehouden om dat te bewijzen en die blijkt in een moeite ook te koop), vishaken en armbanden. Ik koop niets maar de handelaar zegt toch dat ik de mooiste cadet ben die hij ooit gezien heeft. Erg vriendelijk.
Tegen dat we door het Suezkanaal en de Port Said haven zijn, zijn we 20 sloffen Marlboro armer maar werden er geen vragen gesteld over de vervallen vleessalade of de passagier die als crew aangegeven stond (goedkoper) maar nog altijd bak- niet van stuurboord kan onderscheiden.
‘Is dat geen omkoperij?’ polst mijn naïeve kant voorzichtig.
‘Nee, that’s just the way it works’.
Sigaretten rood en blauw als de Rode Zee, zijn je alternatieve vrijgeleide door wat men in de scheepswereld het Marlboro Kanaal is gaan noemen.
