Het ene moslimland is het andere niet

‘Als Iraniër kan je geen visas krijgen voor interessante landen’, kloeg een rijzige bankbediende uit Zuid Iran die ons een watermeloen cadeau deed. ‘We kunnen enkel naar wat Arabische landen, Azerbaidjan en Maleisië’. Maleisië? Vroegen wij verbaasd. Ja ‘ook moslims, daar’ was de sombere verklaring. Een maand later zit ik, geleid door het lot en luchtvaartmaatschappij Etihad in Singapore, een land dat zich 44 jaar geleden van Maleisië afscheurde en zich op die 44 jaar ontwikkeld heeft tot een torenhoog succesverhaal, zonder zelf iets van bodemrijkdommen te hebben. (Letterlijk alles wordt geïmporteerd, tot en met elk ei.)

Op de terugweg van de open zoo van Signapore vraagt de taxichauffeur (de fiets staat al in de luchthaven) of ik mijn paspoort bij me heb. In Iran volstond die vraag om de fotograaf in het defensief te doen springen en mijn hart te doen overslaan, maar de man wijst op wat hoge torens verderop. ‘Maleisië!… als je je paspoort bij had, dan konden we even naar Maleisië gaan’, zegt hij. ‘Verse vis en een haarknipbeurt met hoofdmassage zijn daar veel goedkoper’. Inderdaad jammer, want het nomadenbestaan van de afgelopen maanden was misschien deugddoend voor de ziel maar niet voor mijn coiffure. Mijn haardos ziet eruit als de gedroogde vermicelli die ze hier in de soep doen.
Tegen oktober zullen we inch’allah in Maleisië zijn maar eerst fietsen we door gigant Indonesië. Er zijn wel wat parallellen tussen Iran en deze geografisch onlogische volgende bestemming. Iran is een islamitische republiek, Indonesië is het land met het meeste moslims ter wereld. In Iran is er nog steeds een minderheid Zoroasten, aanhangers van de oorspronkelijke Perzische religie, in Indonesië heb je nog een hindoe-eiland. Zowel de Zoroasten als de hindoes zijn mijn favorieten. Beide landen hebben ook kledingwetten die de publieke ruimte willen beschermen tegen zedenloosheid en temptation. Lastig detail: in Indonesië komen daardoor de papoua’s in Nieuw Guinea in de problemen want hun peniskoker-outfit is een flagrante overtreding van de zedenwet… 
Ondertussen nog in Singapore, zie ik in de food gallery van het Nationaal Museum dat  laksa, de maaltijdsoep die je in Singapore overal kan eten, uit Perzië komt. Ik ben als een afkickend alcoholist die rondom zich kijkt en in druiven rode wijn en in wuivend graan whiskey ziet. Mijn voelsprieten detecteren onophoudelijke Perzische tekenen en elke vrouw in een fatsoenlijke hoofddoek krijgt een hey-ik-ben-één-van-jullie glimlach. Het is een klein wonder dat nog niemand mij heeft meegenomen naar een psychiatrische instelling voor mijn vreemd gedrag, of soepkapsel.