Het ene eiland is het andere niet

FerryboatOnze intrede in Java gaat gepaard met een zeebeving van 6.9 op de schaal van Richter. Het epicentrum bevindt zich 670 km diep in de oceaan, in de Indonesische provincie Sulawesi. Wij voelen er in Java niets van. Een paar dagen later beeft de aarde opnieuw. In West Java, 7.3 op de schaal van Richter. Ook dit keer voelen wij er, op het eiland Madura, niets van. Indonesië wordt niet voor niets Tanah Air genoemd: land en water. Van beide is er gigantisch veel.Aardrijkskunde zal hier wel een buisvak zijn: 920 000 vierkante kilometer land, verspreid over bijna 18000 eilanden, die zich over 5000 km uitstrekken. Dat is wat anders dan 10 provincies, de Kempen en de Condroz.

We verruilden het kleine, lieflijke, toeristische hindoe-eiland Bali voor het kloppend hart van Indonesië, Java. Op een roestige ferry voeren we de Bali Straat over en reisden tegelijk een uur terug in de tijd én door een religieuze omwenteling. Sinds de 14e eeuw is het grootste deel van Indonesië moslim. Het zicht (en geluid) van de moskeeën is vertrouwd. Het fietsshirt met lange mouwen wordt weer boven gehaald, het ruikt nog naar Turks waspoeder.  We zijn weer in de echte wereld.

Java is vruchtbaar, vulkanisch en superdicht bevolkt met gemiddeld 850 mensen per vierkante kilometer (ter vergelijking: in België –niet echt een plaats waar je ver moet zoeken voor een buurman- wonen er gemiddeld 340 mensen per vierkante kilometer en in Nederland 480). Op een paar man meer of minder komt het dan ook niet, dus we plannen hier minstens een maand te blijven om het eiland van oost naar west te doorkruisen en onderweg de bevende aarde te bezweren.

Ferryboat2