Er tussenuit zijn
Op een fietsexpeditie verandert je horizon: fietsen, eten en slapen zijn je hoofdbekommernissen en ontmoetingen, verwondering en propere toiletten de bonussen. Flexibiliteit is een handige tool om je mentaal gezond te houden. De muizenissen van thuis lijken nu, na iets meer dan vier maanden, in een andere wereld. Als in een documentairefilm waarvan ik me de rode draad herinner maar druk moet zetten op mijn geheugen om de rest op te roepen. Maar de waarheid is dat ik dat niet doe, dat oproepen. Ik ben lang geleden al gestopt met bij te houden wat er in België gebeurt.
In een internetcafé surf ik niet meer naar de standaard.be en de adressen voor de verjaardagskaartjes van de afgelopen maanden zitten nog ongebruikt in mijn mapje. (Bij deze happy birthday Hanne, Tine, Christophe, Carlene, Iina, Liz, Ingrid, Lukas, Eric, Peter, Grégoire…). Vrijheid maakt mij eenzelvig. Alsof de horizon nu even te groot is voor de wereld back there. Ik ben er tussenuit.
Alleen de geboorte van een prachtig, elegant, grappig neefje in een materniteit in een bos op de grens van Antwerpen en Vlaams Brabant, heeft me in gedachten teruggedreven. De Grote Afstand veranderde plots van een genereuze vriend in een, nu ja, niet genereuze vriend. Het heeft me twee dagen gekost om uit te vinden op welke datum Florian geboren is, want dagen en data gaan hier ongekend voorbij. Hij is geboren op 17 juli maar bij mij was het al de 18e. Zijn tante zal dus waarschijnlijk zijn ganse leven een dag te laat met taart aan zijn deur staan.
De fotograaf is veel beter in het managen van twee werelden. Voor hem is het geen of/of verhaal.
Hij heeft dan weer meer moeite met de hurktoiletten.
