De verwarring van het vertrouwde
Ik wankel op de stabiele ondergrond, wanneer ik voet aan wal zet met cadeautjes en Indische kruiden in mijn fietstassen en 16 zeemannen in mijn hart (de fotograaf is gelukkig niet te imperialistisch wat inname van hartterritorium betreft).
Ons huis is gekrompen en de poes uitgedeind.
Verwarring.
Ik draai de douchesproeier open in plaats van de kraan en zet de badkamer onder water.
Ik loop verloren in het menu van mijn i-phone en het azerti-toetsenbord van mijn computer lacht mij sans gène uit bij zoveel stuntelige onwennigheid.
Verbluft als ik mijn kleerkast open doe en tientallen prachtige kledingstukken ontdek. Karnavalsprinses-ervaring wanneer ik ‘echte’ kleren en schoenen-met-een-hakje aantrek.
Snel terug mijn linnen reisbroek aan. Er zijn grenzen.
Overvloed!
De minibar in de keuken is groot en goed gevuld. Ik stort mij op witte wijn, chocolade en broccolisoep. Door elkaar.
Een elf maanden oude komkommer heeft lelijk huis gehouden. Boeiende biologische fenomenen openbaren zich aan hij die zijn huis een klein jaar heeft achtergelaten.
Er is 24u per dag elektriciteit. En water.
Warm water!
De pincode van mijn bankkaart en de ophalingsdag van de vuilzakken ben ik vergeten.
De eerste IKEA ervaring is bijna metafysisch: ik zie een realiteit van drukke mensen en glanzende voorwerpen en duizel zelf van de Johansson naar de Billy Boekenrekken.
Cultuurschock,vermoed ik.
Thank God voor witte wijn en chocolade.
