Anti-anti-westers
De Iraanse overheid heeft de Picasso’s en Warhols (kunst ter waarde van 1,5 tot 4 miljard euro) al enige tijd in de kelders van het museum voor hedendaagse kunst in Teheran laten zetten: Westerse vervuiling. Op dit ogenblik is BBC World vijand nummer één en westerse pop- en rockmuziek is hier verboden. (In het geval van 90 % van de Westerse popmuziek is het mijns inziens helemaal geen slecht idee. Ook al is een verbod misschien een wat drastische vorm van smaakeducatie, voor enig verlicht esthetisch despotisme ben ik in mijn donkerste momenten wel te vinden. En de berichtgeving van BBC World is ook gekleurd, laten we daar geen illusies over hebben maar dit ter zijde. Kort gezegd heeft de huidige president het niet zo op het Westen begrepen, en vice versa. Zo gaat dat meestal in die dingen. Hoe verloopt het dan als twee Westerse exponenten met Nederlandse fietsen, Duitse fietstassen, Japans fotomateriaal, Amerikaanse I-pods en Belgische zieltjes (weliswaar met liefde voor het oosten) door dit land reizen? Wel, à merveille.
Het feit dat de president met zowat de hele Westerse wereld in de clinch ligt (hoofdzakelijk over nucleaire, Israelische, homosexuele nu mensenrechtenkwesties) is voor vele Iraniërs de hoofdreden van hun afkeer van het huidige regime. Het gevolg is immers dat ze voor vele landen geen visum kunnen krijgen, dat het imago van hun geliefde land niet overeenkomt met hun realiteit en dat ze weinig mogelijkheid hebben om zich de Westerse ontwikkeling eigen te maken. What do you think about the image of Iran in the West? De vraag werd ons tientallen keren gesteld. Als we antwoorden dat mensen bij ons, naast de politieke kwesties, bij Iran voornamelijk aan tapijten en kaviaar denken, zijn ze verrast door de trivialiteit. Het Westen trekt menig Iraniër aan, zonder daarom afbreuk te doen aan zijn vaderlandsliefde. Veel Iraniërs hebben een (ver) familielid in een Westers land en dromen van academische en economische kansen, over there. (Net zoals wij het oosten romantiseren door het te associëren met tradities, dicht-bij-de-natuur en innerlijke rust -terwijl we handig de gebrekkige medische zorgen, de pollutie en de vele gsm’s wegfilteren -, ‘exotiseren’ zij het westen. Het gras is natuurlijk altijd groener aan de andere kant: de dorre plekken, mieren en hondenpoep zie je pas als je erin staat.) Ze zijn verrukt om met ons te kunnen praten, ons een thee aan te bieden en naar ons salaris te vragen. Uit eerlijke schaamte maar ook om het beeld van het economische walhalla te ontkrachten, doen we daar een stuk af, wetende dat de gemiddelde leerkracht hier 400 dollar verdient. Het leven is natuurlijk ook goedkoper. We betalen een kleine 0,10 euro voor twee platte barbaribroden of een liter benzine (nu 
ja, wij niet), 0,5 euro voor een uur internet en 9 euro om met twee personen in een goed restaurant een menu te eten (vergeet de wijn weliswaar). Als we al mogen betalen. Want mensen zijn hier zo blij en vereerd Westerlingen over de vloer te hebben, dat ze geen moeite sparen. Anti Westers? Daar merken we – één keer dat we ons visum verkregen hebben - niets van. Anti-anti-Westers, dat wel.
(De foto’s zijn niet van de fotograaf wegens unavailable)
