Aan alle mooie liedjes komt een eind...
... tenzij je zoals de hindoes in reïncarnatie gelooft en je in je volgend leven gewoon voort zingt natuurlijk.
Als u vanaf 19 januari in het Gentse een lange man op een fiets ziet, die links rijdt, minzaam naar de bevolking wuift, onderhandelt over de prijs aan de kassa van de Delhaize of tegen de buitenmuur van de Fnac in de Veldstraat staat te urineren… dan zou het de fotograaf wel eens kunnen zijn.
Voor wie de fotograaf ook ‘voor’ gekend heeft, een kleine waarschuwing: de ‘na’versie is 15 kilo lichter, is op tien maanden vergroeid met een hemdje met oranje ruitjes en spreekt een mélange van Nederlands, Engels en originele interpretaties van onbestaande inheemse talen.
U kunt hem lokken met vers fruitsap, chocolademousse, wifi of de Humo.
Zoals wel meer mannen houdt de fotograaf van snelheid en efficiëntie en neemt hij een ijzeren vogel terug naar huis. Zoals wel meer vrouwen val ik voor irrationele, inefficiënte, emotionele en dure toestanden… Ik kies dus voor een stalen eend. Op 17 januari scheep ik in Nava Sheva, bij Mumbai, in op een cargoschip met Liberiaanse vlag, dat ruim twintig dagen op zee zal zijn en mij, samen met een paar ton containers, rond Valentijn in Rotterdam aan wal zal spuwen.
Inshallah.
PS We ronden het actief gedeelte voor onszelf af maar de website blijft zeker nog tot 15 februari actief: we delen de komende weken nog wat facts & figures, foto's van India en een aantal 'Making Of' fotogalerijen van het hele project. Voor reizigers komt er een tabel met per land alle dagafstanden en -plaatsen en met de naam van de accomodatie waar we overnachtten.
