Verkiezingskoorts (1)

bureau Burgerplicht, daar geloof ik in. Stemmen, dat is wikken en wegen. Dat is partijprogramma’s uitpluizen om er de holle frasen en andere verleidingsmechanismen uit te zuiveren. De dag dat ik bijzitter mocht zijn, was een hoogdag: mijn ultieme bijdrage aan de democratie. Al verstond ik geen woord van wat mijn Ledebergs-Turkse stadsgenoten zeiden en was mijn belangrijkste taak het uitschenken van koffie aan medebijzitters, die iets minder opgetogen waren over hun bijdrage aan de democratie.

Doordrongen van het belang van élke groene stem, wendde ik me maanden geleden al tot het Bureau Verkiezingen van de Stad Gent om een volmacht te regelen, aangezien Portraits Of Asia op 7 juni ergens in den vreemde zou zitten. ‘Onmogelijk’, zei het Bureau Verkiezingen. Men kan alleen een volmacht geven bij voorlegging van een bewijs van verblijf in het buitenland en dat – nu komt het - in de vorm van een vliegtuigticket met retourdatum na 7 juni. ‘Maar we gaan met de fiets op reis’, trachtte ik uit te leggen maar het Bureau Verkiezingen was onvermurwbaar. Geen retourticket, geen volmacht.
Of we dan in de Belgische ambassade in Teheran zouden mogen stemmen? Het Bureau Verkiezingen reageerde alsof ik net geopperd had die ambassade met de grond gelijk te maken. Berusten in de kronkelwegen van het bureaucratische labyrint, er zat niets anders op. Maar dat was buiten het Bureau Verkiezingen gerekend: dat bezorgde me een document (in enkele Europese talen) dat we op 7 juni moeten laten invullen door de plaatselijke Iraanse politiecommissaris en terugsturen naar… het Bureau Verkiezingen. Zoniet riskeren we vervolgd te worden voor het niet nakomen van onze burgerplicht. De Iraanse politie staat natuurlijk wereldwijd bekend om haar meertalige, vlotte service aan toeristen met een onleesbaar document in een onleesbaar schrift waar een officiële stempel op moet. In een periode bovendien dat er door binnenlandse verkiezingskoorts slachtoffers vallen. A piece of cake. Ik houd u op de hoogte. Of, als u niets meer van ons hoort, wil iemand dan het Bureau Verkiezingen van de Stad Gent een kopietje bezorgen van het krantenartikel waarin staat dat Belgische fietstoeristen met verdachte documenten aan de verkeerde kant van de politiedeur beland zijn?